Ayrıca bakınız: CAN, Can, Çan, can

TürkçeDeğiştir

SöylenişDeğiştir

Değiştir

çan (belirtme hâli çanı, çoğulu çanlar)

  1. (aletler) İçinden sarkan tokmağının kenarlara vurmasıyla ses çıkaran madenden alet
    Harp gemisinde çan, düdük ve insan sesleri birbirine karıştı. — Falih Rıfkı Atay

ÇekimlemeDeğiştir

Eş anlamlılarDeğiştir

Üst kavramlarDeğiştir

Alt kavramlarDeğiştir

DeyimlerDeğiştir

Kelime birliktelikleriDeğiştir

Türetilmiş kavramlarDeğiştir

ÇevirilerDeğiştir

KaynakçaDeğiştir

Ek okumalarDeğiştir

GagavuzcaDeğiştir

KökenDeğiştir

Farsça chang

SöylenişDeğiştir

  • Heceleme: çan

Değiştir

çan

  1. (aletler) çan

KaynakçaDeğiştir

  • Etymological Dictionaries - Andras Rajki