önün

Türkçe

Köken

ön + -ün

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ø.ˈnyn/
• Heceleme: ö‧nün

Ad

önün

1. ön (ad) sözcüğünün çekimi:
   1. tamlayan tekil
   2. ikinci tekil şahıs iyelik tekil