ısırmak

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi ایصرمق‎ (ısırmak) sözcüğünden devralındı.

Eylem

ısırmak (üçüncü tekil şahıs geniş zaman çekimi ısırır)

1. dişleri arasına alıp sıkmak

   Dolu bir kadeh içti ve meze yerine alt dudağını ısırdı. - A. Gündüz

2. dişleriyle koparmak

   Ekmekten bir lokma ısırırken hole bakıyorum. - A. Ümit

3. rüzgâr sert esmek, keskin bir biçimde etkilemek

   Ayaz insanın yüzünü ısırıyordu. - T. Buğra

4. kumaş dalamak, kaşındırmak

Deyimler

öperken ısırmak, parmak ısırmak

Çeviriler

çeviriler

• Almanca: beißen (de)
• Azerice: dişləmək (az)
• Eski Türkçe: ısırmak‎ (otk) (ısırmak), ısrumak‎ (otk) (ısrumak), tençmek‎ (otk) (tençmek), yençmek‎ (otk) (yençmek)
• Felemenkçe: bijten (nl)
• Fince: purra (fi)
• Fransızca: mordre (fr)
• İngilizce: bite (en)
• Karaçay Balkarca: tişle (krc)
• Kırım Tatarca: tışlemek (crh)
• Macarca: harap (hu)
• Rusça: кусать (ru) (kusatʹ)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "ısırmak" maddesi

Eski Türkçe

Bu sözcüğün, biçim ve içerik olarak Vikisözlük standartlarına ulaşması için elden geçirilmesi gerekmektedir.

Madde düzenleme ve Vikisözlük standartları ile ilgili bilgi
Bu sözcükte ayrıca şu sorunlar da bulunmaktadır:

• Bu söz(cük), ait olduğu dilin kullandığı Eski Türkçe alfabesinde yazılmamıştır.

Düzenleme yapıldıktan sonra bu not silinmelidir.

Eylem

1. ısırmak
2. sokmak