şeş

Ayrıca bakınız: ses, SES

Türkçe

Ad

şeş (belirtme hâli şeşi, çoğulu şeşler)

1. (halk ağzı) (Andırın ağzı) (Düziçi ağzı) tülbent, baş örtüsü, yazma

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ˈʃeʃ/, (çoğulu) /ʃeʃˈleɾ/
• Heceleme: şeş

Köken

Farsça شش‎ (/)

Kuzey Kürtçe

Sayı adı

şeş (şeş)

1. altı

Talışça

Sayı adı

şeş (şeş)

1. altı

Zazaca

Köken

Ana Hint-Avrupa dili *swéḱs sözcüğünden devralındı.

Sayı adı

şeş (şeş)

1. altı