بل

Ayrıca bakınız: تل, پل

Arapça

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /bal/

Bağlaç

بَلْ (bel)

1. (negatiften sonra) ama, fakat

   eş anlamlısı: لٰكِنْ‎ (lākin)

   ‏لَا يَكْرَهُهَا، بَلْ يُحِبُّهَا‎. — Ondan nefret etmez, fakat onu sever.

2. (olumludan sonra önceyi iptal, sonrayı tasdik) daha ziyade, doğrusu; hayır

   جَاءَتْ سُعَادُ، بَلْ سَلْمَى — Gelen Suat değil, daha ziyade Selmâ'ydı.

   • M.S. 609–632, Kur'an, 43:22
     بَلْ قَالُوٓاْ إِنَّا وَجَدۡنَآ ءَابَآءَنَا عَلَىٰٓ أُمَّةٖ وَإِنَّا عَلَىٰٓ ءَاثَٰرِهِم مُّهۡتَدُونَ. – Hayır! Sadece "Şüphesiz babalarımızı bir din üzerinde bulduk ve izlerinden gitmekteyiz." dediler.

Köken 2

ب ل ل‎ (b-l-l)

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /bal.la/

Eylem

بَلَّ (belle) (geçmiş-dışı يَبُلُّ‎ (yebüllü))

1. ıslatmak, nemlendirmek, su serpmek

Çağatayca

Ad

بل (bol)

1. bu, şu: harf-i işaretdir, karibe ve hazir

Osmanlı Türkçesi

Köken

Eski Türkçe

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ˈbeɫ/
• Heceleme: bel

Ad

بل (bel)

1. (anatomi) bel

Çekimleme

بل‎ (bel) adının çekimi

	tekil	çoğul
yalın	بل‎ bel	بللر‎ beller
belirtme	بلی‎ beli	بللری‎ belleri
yönelme	بله‎ bele	بللره‎ bellere
bulunma	بلده‎ belde	بللرده‎ bellerde
ayrılma	بلدن‎ belden	بللردن‎ bellerden
tamlayan	بلڭ‎ belin	بللرڭ‎ bellerin
iyelik
	tekil	çoğul
1. tekil (benim)	بلم‎ belim	بللرم‎ bellerim
2. tekil (senin)	بلڭ‎ belin	بللرڭ‎ bellerin
3. tekil (onun)	بلی‎ beli	بللری‎ belleri
1. çoğul (bizim)	بلمز‎ belimiz	بللرمز‎ bellerimiz
2. çoğul (sizin)	بلڭز‎ beliniz	بللرڭز‎ belleriniz
3. çoğul (onların)	بلی‎ beli بللری‎ belleri

Deyimler

• بل باغلامق‎ (bel bağlamak)