بن

Arapça

Köken 1

Ad

بِن (bin) e

1. oğul

Köken 2

Aramice ቡና (buna)

Ad

بُنّ (bünn) e

1. kahve çekirdeği

Osmanlı Türkçesi

Köken

Eski Türkçe 𐰢𐰤‎ (men)

Adıl

بن (ben)

1. (kişi adılları) ben

   ota – Ben anladım.

Ayrıca bakınız

Osmanlı Türkçesi kişi adılları
Adet	1. kişi	2. kişi	3. kişi
Tekil	بن (ben)	سن‎ (sen)	او‎ (o)
Çoğul	بز‎ (biz)	سز‎ (siz)	اونلر‎ (onlar)