Söyleniş

değiştir

سِنٌّ (sinnüne (ikil سِنَّيْنْ(sinneyn), çoğul اَسْنَانٌ(asnānün))

  1. (anatomi) diş
    [[وكتبنا عليهم ف۪يهٓا ان النفس بالنفسۙ والعين بالعين والانف بالانف والاذن بالاذن والسن بالسنۙ والجروح قصاصۜ فمن تصدق به۪ فهو كفارة لهۜ ومن لم يحكم بمٓا انزل الله فاو۬لٓئك هم الظالمون ﴿٤٥﴾#Arapça|وَكَتَبْنَا عَلَيْهِمْ ف۪يهَٓا اَنَّ النَّفْسَ بِالنَّفْسِۙ وَالْعَيْنَ بِالْعَيْنِ وَالْاَنْفَ بِالْاَنْفِ وَالْاُذُنَ بِالْاُذُنِ وَالسِّنَّ بِالسِّنِّۙ وَالْجُرُوحَ قِصَاصٌۜ فَمَنْ تَصَدَّقَ بِه۪ فَهُوَ كَفَّارَةٌ لَهُۜ وَمَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِمَٓا اَنْزَلَ اللّٰهُ فَاُو۬لٰٓئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ ﴿٤٥﴾]]
    45. Onda (Tevrat’ta) üzerlerine şunu da yazdık: Cana can, göze göz, buruna burun, kulağa kulak, dişe diş kısas edilir. Yaralar da kısasa tabidir. Kim de bu hakkını bağışlar, sadakasına sayarsa o, kendisi için keffaret olur. Allah’ın indirdiği ile hükmetmeyenler, zalimlerin ta kendileridir.

Kaynakça

değiştir
Diğer yazılışlar
Arap سن
Kiril сән
Latin sən

Eski Türkçe 𐰾𐰤(sen)

سن

  1. sen

Osmanlı Türkçesi

değiştir

Eski Türkçe 𐰾𐰤(sen).

سن (sen)

  1. sen
    سن نه یاپدك؟‎ – Sen ne yaptın?

Ayrıca bakınız

değiştir
Osmanlı Türkçesi kişi adılları
Adet 1. kişi 2. kişi 3. kişi
Tekil بن
(ben)
سن
(sen)
او
(o)
Çoğul بز
(biz)
سز
(siz)
اونلر
(onlar)