فالله

Arapça

Köken

فَ‎ (fe) + اللّٰهِ‎ (el-lāhi)

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /fal.laː.hi/

Özel ad

فالله (فَاللّٰهِ) e}

1. (din, İslâm) hâlbuki Allah

   M.S. 609–632, Kur'an, 42:9
   أَمِ ٱتَّخَذُوا۟ مِن دُونِهِۦۤ أَوۡلِیَاۤءَۖ فَٱللَّهُ هُوَ ٱلۡوَلِیُّ وَهُوَ یُحۡیِ ٱلۡمَوۡتَىٰ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَیۡءࣲ قَدِیرࣱ. – Yoksa onlar Allah'tan başka dostlar mı edindiler? Hâlbuki hakiki dost Allah'tır; ölüleri diriltir; her şeye hakkıyla gücü yetendir.

Benzer kelimeler

• فَلِلّٰهِ‎ (felillāhi)