Allah

TürkçeDeğiştir

KökenDeğiştir

Osmanlı Türkçesi الله‎, o da Arapça ﷲ‎ (llāh). (Bir görüşe göre Arapça belirli tanımlık olan el edatı ve tanrı mânâsına gelen ilâh kelimesinin birleşmesiyle ortaya çıkmıştır. Daha çok yabancı yazarların gösterdiği bir temayüle göre Allah lafzı, Câhiliye Devri Arapları’nın putlarından olan el-Lât (اللات) veya Ârâmîce elâhâ (الاها) kelimelerinden alınmıştır.^[1] Allah inancı dışındaki inançlara bağlı olanlar, Arapça konuşurken başka başka varlıklar veya putlar için ilâh kelimesini kullanabilmektedir. Allah ise bir özel isim olarak sadece İslâm inancındaki tek ve eşi benzeri olmayan yaratıcıyı ifade etmek üzere kullanılması bakımından ilâh kelimesinden farklıdır.)

SöylenişDeğiştir

IPA^(anahtar): /al.ˈlah/
Heceleme: Al‧lah

Özel adDeğiştir

Allah (belirtme hâli Allah'ı)

(İslâm) İslamiyete göre eşi benzeri olmayan tek yaratıcı
De ki: "Allah Ehad'dır. Allah Samet'tir. Hiç kimse ondan doğmamış ve o doğrulmamıştır. Eşi benzeri olmayan ilahtır."^[2]

ÇekimlemeDeğiştir

Allah adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		Allah	—
belirtme		Allah'ı	—
yönelme		Allah'a	—
bulunma		Allah'ta	—
ayrılma		Allah'tan	—
tamlayan		Allah'ın	—
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	Allah'ım	—
	belirtme	Allah'ımı	—
	yönelme	Allah'ıma	—
	bulunma	Allah'ımda	—
	ayrılma	Allah'ımdan	—
	tamlayan	Allah'ımın	—
2. tekil	yalın	Allah'ın	—
	belirtme	Allah'ını	—
	yönelme	Allah'ına	—
	bulunma	Allah'ında	—
	ayrılma	Allah'ından	—
	tamlayan	Allah'ının	—
3. tekil	yalın	Allah'ı	—
	belirtme	Allah'ıyı	—
	yönelme	Allah'ıya	—
	bulunma	Allah'ıda	—
	ayrılma	Allah'ıdan	—
	tamlayan	Allah'ının	—
1. çoğul	yalın	Allah'ımız	—
	belirtme	Allah'ımızı	—
	yönelme	Allah'ımıza	—
	bulunma	Allah'ımızda	—
	ayrılma	Allah'ımızdan	—
	tamlayan	Allah'ımızın	—
2. çoğul	yalın	Allah'ınız	—
	belirtme	Allah'ınızı	—
	yönelme	Allah'ınıza	—
	bulunma	Allah'ınızda	—
	ayrılma	Allah'ınızdan	—
	tamlayan	Allah'ınızın	—
3. çoğul	yalın	Allah'ı —
	belirtme	Allah'ıyı —
	yönelme	Allah'ıya —
	bulunma	Allah'ıda —
	ayrılma	Allah'ıdan —
	tamlayan	Allah'ının —