Türkçe

düzenle

Osmanlı Türkçesi الله (Allah) sözcüğünden devralındı. Osmanlı Türkçesi sözcük Arapça اَللّٰه (el-lāh) sözcüğünden alıntıdır. (Bir görüşe göre Arapça belirli tanımlık olan el edatı ve tanrı mânâsına gelen ilâh kelimesinin birleşmesiyle ortaya çıkmıştır: bir özel isim olarak Arapçada tek Tanrı'yı ifade eder. Bir başka görüşe göre Allah lafzı, İslam öncesinde Arap paganların putlarından olan el-Lât (اللات) veya Ârâmîce elâhâ (الاها) kelimelerinden alınmıştır.[1])

Söyleniş

düzenle

Özel ad

düzenle

Allah (belirtme hâli Allah'ı)

  1. (İslâm) Tanrı
    • M.S. 609–632, Kur'an, 112:1-4
      De ki: "Allah Ehad'dır. Allah Samet'tir. Hiç kimse ondan doğmamış ve o doğrulmamıştır. Eşi benzeri olmayan ilahtır."
  2. (Din) Tanrı
    eş anlamlıları: Hüda, Mevla, Rab

Çekimleme

düzenle

Üst kavramlar

düzenle

Atasözleri

düzenle

Deyimler

düzenle

Kelime birliktelikleri

düzenle

Türetilmiş kavramlar

düzenle

Çeviriler

düzenle

Kaynakça

düzenle
  1. İslâm Ansiklopedisi, Allah maddesi

Ek okumalar

düzenle

Almanca

düzenle

Arapça الله (el-lāh)

Söyleniş

düzenle

Özel ad

düzenle

Allah e (tamlayan hâli Allahs, çoğulu yok)

  1. (İslâm) Tanrı

Azerice

düzenle

Arapça (llāh).

Söyleniş

düzenle
  • Heceleme: Al‧lah

Özel ad

düzenle

Allah

  1. (İslâm) Tanrı, Hak

Gagavuzca

düzenle

Arapça (llāh).

Söyleniş

düzenle
  • Heceleme: Al‧lah

Özel ad

düzenle

Allah

  1. (İslâm) Tanrı, Hak

İsveççe

düzenle

Arapça (llāh).

Söyleniş

düzenle
  • Heceleme: Al‧lah

Özel ad

düzenle

Allah g

  1. (İslâm) Tanrı

Norveççe

düzenle

Arapça (llāh).

Söyleniş

düzenle
  • Heceleme: Al‧lah

Özel ad

düzenle

Allah e

  1. (İslâm) Tanrı