TürkçeDeğiştir

KökenDeğiştir

Osmanlı Türkçesi الله‎, o da Arapça (llāh). (Bir görüşe göre Arapça belirli tanımlık olan el edatı ve tanrı mânâsına gelen ilâh kelimesinin birleşmesiyle ortaya çıkmıştır. Daha çok yabancı yazarların gösterdiği bir temayüle göre Allah lafzı, Câhiliye Devri Arapları’nın putlarından olan el-Lât (اللات) veya Ârâmîce elâhâ (الاها) kelimelerinden alınmıştır.[1] Allah inancı dışındaki inançlara bağlı olanlar, Arapça konuşurken başka başka varlıklar veya putlar için ilâh kelimesini kullanabilmektedir. Allah ise bir özel isim olarak sadece İslâm inancındaki tek ve eşi benzeri olmayan yaratıcıyı ifade etmek üzere kullanılması bakımından ilâh kelimesinden farklıdır.)

SöylenişDeğiştir

Özel adDeğiştir

Allah (belirtme hâli Allah'ı)

  1. (İslâm) İslamiyete göre eşi benzeri olmayan tek yaratıcı
    De ki: "Allah Ehad'dır. Allah Samet'tir. Hiç kimse ondan doğmamış ve o doğrulmamıştır. Eşi benzeri olmayan ilahtır."[2]

ÇekimlemeDeğiştir

Eş anlamlılarDeğiştir

Üst kavramlarDeğiştir

AtasözleriDeğiştir

DeyimlerDeğiştir

Kelime birliktelikleriDeğiştir

Türetilmiş kavramlarDeğiştir

ÇevirilerDeğiştir

KaynakçaDeğiştir

  1. İslâm Ansiklopedisi, Allah maddesi
  2. İhlâs Sûresi, Kur'ân-ı Kerîm (112): 1-4

Ek okumalarDeğiştir

AlmancaDeğiştir

KökenDeğiştir

Arapça الله(el-lāh)

SöylenişDeğiştir

Özel adDeğiştir

Allah e (tamlayan hâli Allahs, çoğulu yok)

  1. (İslâm) Allah

AzericeDeğiştir

KökenDeğiştir

Arapça (llāh).

SöylenişDeğiştir

  • Heceleme: Al‧lah

Özel adDeğiştir

Allah

  1. (İslâm) Allah, Hak

İsveççeDeğiştir

KökenDeğiştir

Arapça (llāh).

SöylenişDeğiştir

  • Heceleme: Al‧lah

Özel adDeğiştir

Allah g

  1. (İslâm) Allah

NorveççeDeğiştir

KökenDeğiştir

Arapça (llāh).

SöylenişDeğiştir

  • Heceleme: Al‧lah

Özel adDeğiştir

Allah e

  1. (İslâm) Allah