𐰀𐱃

Eski Türkçe

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ɑt/
• Heceleme: at

Köken

Ana Türkçe *āt (“ad”) sözcüğünden devralındı. Çuvaşça ят (jat), Halaçça ât, Türkçe ad, Özbekçe ot, Başkurtça ат (at) ve Yakutça аат (aat) sözcükleri ile eş asıllıdır.

Ad

𐰀𐱃 (āt)

1. ad, isim, ünvan
   • MS 8. yy., Kül Tigin Yazıtı, D7-8:

     𐱅𐰇𐰼𐰜:𐰋𐰏𐰠𐰼:𐱅𐰇𐰼𐰜:𐰀𐱃𐰃𐰤:𐰃𐱃𐰃:𐱃𐰉𐰍𐰲𐰍𐰃:𐰋𐰏𐰠𐰼:𐱃𐰉𐰍𐰲:𐰀𐱃𐰃𐰤:𐱃𐰆𐱃𐰯𐰣:𐱃𐰉𐰍𐰲:𐰴𐰍𐰣𐰴𐰀:𐰚𐰇𐰼𐰢𐰾

     türük:begler:türük:ātïn:ïtï:tabɣačɣï:begler:tabɣač:ātïn:tutupan:tabɣač:qaɣanqa:körmiš

     Türk beyler Türk ünvanlarını bıraktı; Çinlilerin hizmetindeki (Türk) beyleri, Çin ünvanları alarak Çin hakanına tabi olmuşlar.

Türetilmiş kavramlar

• 𐱃𐰞𐰍‎‎ (atlïɣ, “ünlü”)
• 𐰀𐱃𐰣‎ (ātan-, “ünlenmek”)

Kaynakça

• Clauson, Gerard (1972). An Etymological Dictionary of pre-thirteenth-century Turkish (İngilizce), sayfa 32f, Oxford: Clarendon Press. ISBN 9634812686.

• Tekin, Talât (1968). A Grammar of Orkhon Turkic (İngilizce), sayfa 305, Bloomington: Indiana University. ISBN 9789757981190.

• Tekin, Talat (2010). Orhon Yazıtları, 4. basım, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. ISBN 975-16-0065-0.