isim
![]() |
Ayrıca bakınız: isimli |
TürkçeDüzenle
SöylenişDüzenle
KökenDüzenle
- Osmanlı Türkçesi اسم, o da Arapça اِسْم (ism).
AdDüzenle
isim (belirtme hâli ismi, çoğulu isimler) -mi
isim hakkında Türkçe Vikipedi'de ansiklopedik bilgi bulabilirsiniz.
- anılacak değer, önem
- bir konuyu sürekli ve tekrar tekrar anlatış
- İsminden bıktım usandım!
- herkesçe tanınmış veya işitilmiş olma hâli
- kişiyi, bir şeyi açıklamaya, anlatmaya, bildirmeye, tanımlamaya yarayan sözcük ya da sözcükler
- İsim dediğin Hz. Âdem'den bu yana kendini taşıyanı kâh usul usul yoğurur, kâh efsunlu iplerle sıkı sıkı bağlardı. İsim dediğin, yüksekte uçanın belini bükecek, alçaktan geçenin başını doğrultacak; pervasıza perva, korkusuza korku katacak kadar kudretli idi. - E. Şafak
- nâm
- (dil bilimi) Canlı ve cansız varlıkları, duygu ve düşüncelere, çeşitli durumları bildiren sözcük, ad
- (mecaz) kişi, şahıs
- Biz eskidikçe yaşlarımız yirmiden yirmi bire, yirmi birden yirmi ikiye bastıkça yeni yüzler, yeni isimler katılıyor aramıza. - Y. Z. Ortaç
ÇekimlemeDüzenle
isim adının çekimi
DeyimlerDüzenle
Türetilmiş kavramlarDüzenle
ÇevirilerDüzenle
isim
|
KaynakçaDüzenle
- Türk Dil Kurumuna göre "isim" maddesi
AzericeDüzenle
KökenDüzenle
AdDüzenle
isim
- (dil bilimi) isim