Akif

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi عاكف‎, Arapça عَاكِف‎ (ʿākif).

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /aː.ˈcif/
• Heceleme: Â‧kif

Özel ad

Akif (belirtme hâli Akif'i), çoğulu Akifler

1. Direnen, ibadet eden, ibadet maksa­dıyla mübarek bir yere çekilen, itikafa giren, vakfeden mânâsında bir erkek ismi.

Çekimleme

Akif adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		Akif	—
belirtme		Akif'i	—
yönelme		Akif'e	—
bulunma		Akif'te	—
ayrılma		Akif'ten	—
tamlayan		Akif'in	—
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	Akif'im	—
	belirtme	Akif'imi	—
	yönelme	Akif'ime	—
	bulunma	Akif'imde	—
	ayrılma	Akif'imden	—
	tamlayan	Akif'imin	—
2. tekil	yalın	Akif'in	—
	belirtme	Akif'ini	—
	yönelme	Akif'ine	—
	bulunma	Akif'inde	—
	ayrılma	Akif'inden	—
	tamlayan	Akif'inin	—
3. tekil	yalın	Akif'i	—
	belirtme	Akif'iyi	—
	yönelme	Akif'iye	—
	bulunma	Akif'ide	—
	ayrılma	Akif'iden	—
	tamlayan	Akif'inin	—
1. çoğul	yalın	Akif'imiz	—
	belirtme	Akif'imizi	—
	yönelme	Akif'imize	—
	bulunma	Akif'imizde	—
	ayrılma	Akif'imizden	—
	tamlayan	Akif'imizin	—
2. çoğul	yalın	Akif'iniz	—
	belirtme	Akif'inizi	—
	yönelme	Akif'inize	—
	bulunma	Akif'inizde	—
	ayrılma	Akif'inizden	—
	tamlayan	Akif'inizin	—
3. çoğul	yalın	Akif'i —
	belirtme	Akif'iyi —
	yönelme	Akif'iye —
	bulunma	Akif'ide —
	ayrılma	Akif'iden —
	tamlayan	Akif'inin —

Dişili

• Akife

Çeviriler

Âkif

• Arapça: عَاكِف‎ (ar) e (ʿākif)
• Türkçe:

  Osmanlı Türkçesi: عاكف‎ (ota)

Azerice

Söyleniş

• Heceleme: A‧kif

Özel ad

Akif

1. Bir erkek ismi. Akif