Anlı

Türkçe

Köken

Eski Türkçe (An + -lı)

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /an.ˈlɯ/
• Heceleme: An‧lı

Özel ad

Anlı (belirtme hâli Anlı'yı), çoğulu Anlılar, sahiplik şekli Anlı -'sı

1. Ağırbaşlı, meşhur, sakin, tanınmış, ünlü mânâsında hem erkek ismi, hem de soyadı.

Çekimleme

Anlı adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		Anlı	—
belirtme		Anlı'yı	—
yönelme		Anlı'ya	—
bulunma		Anlı'da	—
ayrılma		Anlı'dan	—
tamlayan		Anlı'nın	—
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	Anlı'm	—
	belirtme	Anlı'mı	—
	yönelme	Anlı'ma	—
	bulunma	Anlı'mda	—
	ayrılma	Anlı'mdan	—
	tamlayan	Anlı'mın	—
2. tekil	yalın	Anlı'n	—
	belirtme	Anlı'nı	—
	yönelme	Anlı'na	—
	bulunma	Anlı'nda	—
	ayrılma	Anlı'ndan	—
	tamlayan	Anlı'nın	—
3. tekil	yalın	Anlı'sı	—
	belirtme	Anlı'sını	—
	yönelme	Anlı'sına	—
	bulunma	Anlı'sında	—
	ayrılma	Anlı'sından	—
	tamlayan	Anlı'sının	—
1. çoğul	yalın	Anlı'mız	—
	belirtme	Anlı'mızı	—
	yönelme	Anlı'mıza	—
	bulunma	Anlı'mızda	—
	ayrılma	Anlı'mızdan	—
	tamlayan	Anlı'mızın	—
2. çoğul	yalın	Anlı'nız	—
	belirtme	Anlı'nızı	—
	yönelme	Anlı'nıza	—
	bulunma	Anlı'nızda	—
	ayrılma	Anlı'nızdan	—
	tamlayan	Anlı'nızın	—
3. çoğul	yalın	Anlı'sı —
	belirtme	Anlı'sını —
	yönelme	Anlı'sına —
	bulunma	Anlı'sında —
	ayrılma	Anlı'sından —
	tamlayan	Anlı'sının —

Eş anlamlılar

• Adlı, Adalan, Adaldı, Adalır, Adalmış, Adanır, Abdan, Adıktı, Adın, Adıvar, Angış, Ataklı, Atalan, Atalmış, Atıgay, Atıl, Atış, Atsak, Balgay, Çaptuğ, Çava, Çavaş, İlig, İliğ, Kıynak, Külüg, Külük, Soysal, Tanıl, Tanıp, Tanır, Üge, Ünaldı, Ünlü, Üyge

Alt kavramlar

• (soyadı): Ece Anlı, Fırat Anlı, Hakkı Anlı, Müge Anlı

Kaynakça

• Yurtsever, Erk (1997). Türkçe Adlar Derlemesi. İstanbul: Türk Dünyası Araştırma Vakfı. ISBN 975-498-112-4.

Ek okumalar

• Vikipedi'de Anlı