ahit

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi, عهد‎ (ahd), Arapça عَهْد‎ (ʿahd)

Ad

ahit (belirtme hâli ahdi, çoğulu ahitler)

1. kendi kendine söz vererek bir işi üzerine alma, ant

   Ahdim olsun, bu işi yapacağım.

2. antlaşma
3. (') devir, zaman

Çekimleme

ahit adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		ahit	ahitler
belirtme		ahdi	ahitleri
yönelme		ahde	ahitlere
bulunma		ahitte	ahitlerde
ayrılma		ahitten	ahitlerden
tamlayan		ahdin	ahitlerin
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	ahdim	ahitlerim
	belirtme	ahdimi	ahitlerimi
	yönelme	ahdime	ahitlerime
	bulunma	ahdimde	ahitlerimde
	ayrılma	ahdimden	ahitlerimden
	tamlayan	ahdimin	ahitlerimin
2. tekil	yalın	ahdin	ahitlerin
	belirtme	ahdini	ahitlerini
	yönelme	ahdine	ahitlerine
	bulunma	ahdinde	ahitlerinde
	ayrılma	ahdinden	ahitlerinden
	tamlayan	ahdinin	ahitlerinin
3. tekil	yalın	ahdi	ahitleri
	belirtme	ahdiyi	ahitlerini
	yönelme	ahdiye	ahitlerine
	bulunma	ahdide	ahitlerinde
	ayrılma	ahdiden	ahitlerinden
	tamlayan	ahdinin	ahitlerinin
1. çoğul	yalın	ahdimiz	ahitlerimiz
	belirtme	ahdimizi	ahitlerimizi
	yönelme	ahdimize	ahitlerimize
	bulunma	ahdimizde	ahitlerimizde
	ayrılma	ahdimizden	ahitlerimizden
	tamlayan	ahdimizin	ahitlerimizin
2. çoğul	yalın	ahdiniz	ahitleriniz
	belirtme	ahdinizi	ahitlerinizi
	yönelme	ahdinize	ahitlerinize
	bulunma	ahdinizde	ahitlerinizde
	ayrılma	ahdinizden	ahitlerinizden
	tamlayan	ahdinizin	ahitlerinizin
3. çoğul	yalın	ahdi ahitleri
	belirtme	ahdiyi ahitlerini
	yönelme	ahdiye ahitlerine
	bulunma	ahdide ahitlerinde
	ayrılma	ahdiden ahitlerinden
	tamlayan	ahdinin ahitlerinin

Çeviriler

çeviriler

• Fince: toimeksianto (fi), sopimus (fi)
• Fransızca: pacte (fr)
• İngilizce: injunction (en)
• İsveççe: föreläggande (sv) n

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "ahit" maddesi