arımın

Türkçe

Köken

(ar): ar + -ımın

(arı): arı + -mın

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /aɾɯˈmɯn/
• Heceleme: a‧rı‧mın

Ad

arımın

1. ar (ad) sözcüğünün birinci tekil şahıs tamlayan tekil çekimi
2. arı (ad) sözcüğünün birinci tekil şahıs tamlayan tekil çekimi