dinleme

Türkçe

[din·le·me]

Ad

dinleme (belirtme hâli dinlemeyi, çoğulu dinlemeler)

1. dinlemek işi

Türetilmiş kavramlar

• dinlemece, dinlemeci, dinlemecik, dinlemek, dinlemeli, dinlemesiz, dinlemeyken, dinlemeyle, dinlemeyse, dinlenme

Çeviriler

çeviriler

• Almanca: Ausruhen (de) n
• Fince: kuunteleminen (fi)
• İngilizce: listening (en)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "dinleme" maddesi

Eylem

dinleme

1. dinlemek (eylem) sözcüğünün dilek-emir kipi basit ikinci tekil şahıs olumsuz çekimi

Söyleniş

IPA^(anahtar): dinˈłeme

Heceleme

Heceleme: din‧le‧me

Karşıt anlamlılar

1. dinle