efendim

Türkçe

Köken

efendi + -m

Ad

efendim

1. efendi (ad) sözcüğünün birinci tekil şahıs iyelik tekil çekimi

   Akşam efendim geç gelmiş, çok yorulmuştu.

Söyleniş

• IPA^(anahtar): efenˈdim
• Heceleme: e‧fen‧dim

Ünlem

efendim

1. Bir sesleniş karşısında "buradayım" anlamında kullanılır

   Efendim?! Söylediğini anlayamadım da…

2. Anlaşılmayan bir sözü tekrarlatmak veya karşısındakinin ne düşündüğünü sormak için söylenir

   "Efendim, mesele din elden gidiyor" diye hem alaycı, hem de kızgın bir ifadeyle konuşmaya başlarken karşısındaki sakallının yüz ifadesini dikkatle inceliyordu.

3. Nezaket veya saygı için söze katılır

   Ondan sonra efendim, saat altıda yola koyulduk…

Söyleniş

• IPA^(anahtar): eˈfendim
• Heceleme: e‧fen‧dim

Eş anlamlılar

• (Anlaşılmayan sözü tekrarlatmak, sesleniş): ne (kaba)

Çeviriler

Anlaşılmayan sözü tekrarlatmak

• Almanca: wie bitte (de)
• Arapçaa: كَيْفَ مَنْ فَضْلِك‎ (ar) (keyfe men faḍlik)
• İngilizce: I beg your pardon (en)
• İsveççe: hur snälla (sv)
• Norveççe:

  Bokmål: hvor snill (no)

• Sırp-Hırvatça: molim (sh)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "efendim" maddesi