güzelce

Ayrıca bakınız: Güzelce

Türkçe

Köken

güzel + -ce

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ɡy.ˈzel.d͡ʒe/
• Heceleme: gü‧zel‧ce

Zıt anlamlılar

• çirkince

Belirteç

güzelce

1. adamakıllı, iyice

   "Kadın, keçiyi sağmış, çardağın suyunu çekmiş, etrafını güzelce süpürmüştü." — N. Cumalı

Ön ad

güzelce (karşılaştırma daha güzelce, üstünlük en güzelce)

1. Güzel gibi, güzele yakın.

   Kızı belki anasından biraz güzelce. — M. Ş. Esendal

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "güzelce" maddesi