ilminin

Türkçe

Köken

ilm + -inin

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /iɫ.mi.ˈnin/
• Heceleme: il‧mi‧nin

Ad

ilminin

1. ilim (ad) sözcüğünün çekimi:
   1. ikinci tekil şahıs tamlayan tekil
   2. üçüncü tekil şahıs tamlayan tekil
   3. üçüncü çoğul şahıs tamlayan tekil