konumun

Türkçe

Köken

(konu): konu + -mun

(konum): konum + -un

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /conuˈmun/
• Heceleme: ko‧nu‧mun

Ad

konumun

1. konu (ad) sözcüğünün birinci tekil şahıs tamlayan tekil çekimi
2. konum (ad) sözcüğünün çekimi:
   1. tamlayan tekil
   2. ikinci tekil şahıs iyelik tekil