pusu

Türkçe

Köken

Eski Türkçe pusug‎ (pusug)

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /puˈsu/
• Heceleme: pu‧su

Ad

pusu (belirtme hâli pusunu, çoğulu puları)

1. birine saldırmak için saklanarak beklenilen yer

   Kahpe teröristler pusuda saatlerce beklemişler.

2. birine gizlice saldırmak veya tuzağa düşürmek için hazırlanma durumu

   Pencerenin kenarında pusuda bekleyen Sipsi, sinsice pencereye yaklaşır. - H. Taner.

Deyimler

• (birine saldırmak için saklanarak beklenilen yer): pusu kurmak, pusuya düşmek, pusuya düşürmek, pusuya yatmak

Türetilmiş kavramlar

• pusuca, pusucu, pusucuk, pusulu, pususuz, pusuyken, pusuyla, pusuysa

Çeviriler

birine saldırmak için saklanarak beklenilen yer

• Eski Türkçe: pusug‎ (otk) (pusug), püsüg‎ (otk) (püsüg)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "pusu" maddesi

Keçuva dili

Ad

pusu

1. kahve