rabıta

Türkçe

Köken

Arapça

Ad

rabıta (belirtme hâli rabıtayı, çoğulu rabıtalar)

1. bağlayan şey, bağ

   Bu dünya öyle bir dünya ki zengin ile fakir arasında kardeşlik rabıtaları bile kalmıyor. - R. N. Güntekin

2. iki şeyi birbirine bağlayan ip
3. ilgi, ilişki

   Bu rabıtamı sizden gizlemek pek fazla azap veriyor. - P. Safa

4. birbirini tutma, tutarlık
5. düzen, sıra
6. birbirini geçmeli tahtadan bir döşeme türü
7. tarikatlarda müridin şeyhi aracılığıyla kalbini Allah'a bağlaması

Alt kavramlar

• illiyet rabıtası

Çeviriler

çeviriler

• Fince: sidos (fi), side (fi), liitos (fi)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "rabıta" maddesi