sig

Ayrıca bakınız: SIG

İsveççe

Farklı yazılışlar

• sej (sadece günlük konuşma)

Köken

Eski Norveççe sik sözcüğünden, o da Ana Cermence *sek sözcüğünden, o da Ana Hint-Avrupa dili *se sözcüğünden.

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /sɛj/
• (Scania ağzı) IPA^(anahtar): /saj/
• Eş sesliler: sej, säg
• Kafiyeler: -ɛj, -aj

Adıl

sig

1. kendi kendine, kendine, kendisine (han, hon, den, det, de veya man dönüşlü hâlinde kullanılır)

   Antagligen skulle han vilja lära sig jonglera. — Muhtemelen hokkabazlık yapmayı öğrenmeyi (kendine öğretmek istiyor.

   Hon lärde sig själv. — O kendisine öğretti.

   Skar de sig på knivarna? — Bıçakla kendilerini mi kestiler?

Ayrıca bakınız

• sig själv
• sig själva