tutamaç

Türkçe

Ad

tutamaç (belirtme hâli tutamacı, çoğulu tutamaçlar)

1. bir şeyin tutulup çekilecek yeri
2. tutunacak yer
3. telgraf veya elektrik direklerine rahat çıkmayı sağlayan ve ayağa takılan mahmuzlu araç

Çeviriler

çeviriler

• Fince: pidin (fi)
• Kürtçe: deştik (ku), pêgirtek (ku), çembil (ku), çepil (ku)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "tutamaç" maddesi