uykucu

Türkçe

Köken

uyku + -cu

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /uj.cu.ˈd͡ʒu/
• Heceleme: uy‧ku‧cu

Ad

uykucu (belirtme hâli uykucunu, çoğulu uykucular)

1. Uykuyu seven, çok uyuyan kimse.

Çekimleme

uykucu adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		uykucu	uykucular
belirtme		uykucunu	uykucuları
yönelme		uykucuna	uykuculara
bulunma		uykucunda	uykucularda
ayrılma		uykucundan	uykuculardan
tamlayan		uykucunun	uykucuların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	uykucum	uykucularım
	belirtme	uykucumu	uykucularımı
	yönelme	uykucuma	uykucularıma
	bulunma	uykucumda	uykucularımda
	ayrılma	uykucumdan	uykucularımdan
	tamlayan	uykucumun	uykucularımın
2. tekil	yalın	uykucun	uykucuların
	belirtme	uykucunu	uykucularını
	yönelme	uykucuna	uykucularına
	bulunma	uykucunda	uykucularında
	ayrılma	uykucundan	uykucularından
	tamlayan	uykucunun	uykucularının
3. tekil	yalın	uykucusu	uykucuları
	belirtme	uykucusuyu	uykucularını
	yönelme	uykucusuya	uykucularına
	bulunma	uykucusunda	uykucularında
	ayrılma	uykucusundan	uykucularından
	tamlayan	uykucusuyun	uykucularının
1. çoğul	yalın	uykucumuz	uykucularımız
	belirtme	uykucumuzu	uykucularımızı
	yönelme	uykucumuza	uykucularımıza
	bulunma	uykucumuzda	uykucularımızda
	ayrılma	uykucumuzdan	uykucularımızdan
	tamlayan	uykucumuzun	uykucularımızın
2. çoğul	yalın	uykucunuz	uykucularınız
	belirtme	uykucunuzu	uykucularınızı
	yönelme	uykucunuza	uykucularınıza
	bulunma	uykucunuzda	uykucularınızda
	ayrılma	uykucunuzdan	uykucularınızdan
	tamlayan	uykucunuzun	uykucularınızın
3. çoğul	yalın	uykucusu	uykucuları
	belirtme	uykucusuyu	uykucularını
	yönelme	uykucusuya	uykucularına
	bulunma	uykucusunda	uykucularında
	ayrılma	uykucusundan	uykucularından
	tamlayan	uykucusuyun	uykucularının

Üst kavramlar

• insan

Türetilmiş kavramlar

• uykuculu, uykuculuk, uykucusuz, uykucuykan, uykucuyla, uykucuysa

Çeviriler

uykucu

• Tatarca: yoqıçan (tt), yoqı çülmäge (tt)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "uykucu" maddesi