insan
TürkçeDeğiştir
KökenDeğiştir
- Osmanlı Türkçesi انسان, o da Arapça إِنْسَان (ʾinsān), o da Aramice אבשא, o da İbranice אבוש, o da Akadca nişu (“halk kavmi”) kelimesinden gelmektedir.
SöylenişDeğiştir
AdDeğiştir
insan (belirtme hâli insanı, çoğulu insanlar)
- âdemoğlu
- O yaşta insan hiç düşünmeden sadece yaşamaya bakar. — H. Taner
- (primatlar) Bulunduğu coğrafyaya göre toplum hâlinde yaşama ihtiyacıyla oluşturduğu kültür çevresinde yaşayan, düşünme ve beraberinde gelişen konuşma kabiliyeti olan, Kâinat'ı bütün olarak kavrayabilme sonucunda iradesi doğrultusunda değiştirebilme gereğini duyabilen, değiştirebilen ve biçimlendirebilen kendini tanımlayabilen, eylemleri kabaca coğrafya, maruz ya da hakim kaldığı çevre, temelde bulunan kalıtımsal özelliklerlerce çeşitlenen canlı
- Bu kelimeyi kullanan tarihteki en eski kaynak, 1400'den önce yazılmış olan Dede Korkut Kitabı olup burada "Oğlanum, sen insansın, hayvanıla musahip olmagıl" şeklinde geçer.
ÇekimlemeDeğiştir
insan adının çekimi
Eş anlamlılarDeğiştir
Bilimsel adıDeğiştir
Üst kavramlarDeğiştir
Alt kavramlarDeğiştir
DeyimlerDeğiştir
Türetilmiş kavramlarDeğiştir
ÇevirilerDeğiştir
toplum hâlinde yaşayan tür
|
Ön adDeğiştir
insan (karşılaştırma daha insan, üstünlük en insan)
ÇevirilerDeğiştir
insan
KaynakçaDeğiştir
- Türk Dil Kurumuna göre "insan" maddesi
AtasözleriDeğiştir
AzericeDeğiştir
Diğer yazılışlar | |
---|---|
Arap | اینسان |
Kiril | инсан |
Latin | insan |
KökenDeğiştir
AdDeğiştir
insan
- (primatlar) insan
GagavuzcaDeğiştir
KökenDeğiştir
AdDeğiştir
insan
- (primatlar) insan
KaynakçaDeğiştir
- Etymological Dictionaries - Andras Rajki
Kırım TatarcasıDeğiştir
KökenDeğiştir
AdDeğiştir
insan
- (primatlar) insan