insan
TürkçeDüzenle
KökenDüzenle
Osmanlı Türkçesi انسان, Arapça إِنْسَان (ʾinsān) [ans] kişi< insانس insanlık [uns] ünsiyet etmek, alışmak. (=Aramice ʔināş/ʔanāşā אבשא a.a.)(=İbranice ʔenūş אבוש a.a.) (=Akad nişu halk kavim)
Arapça Ans kökünden gelen insān إنْسَان z "kişi" sözcüğünden alıntidır. Arapça sözcük Arapça ins إنْس z "insanlık, tüm insanlar" sözcüğünden türetilmiştir. (NOT: Bu sözcük Aramice/Süryanice aynı anlama gelen ʔināş veya ʔanāşā אבשא z sözcüğü ile eş kökenlidir. Aramice/Süryanice sözcük Ibranice aynı anlama gelen ʔenūş אבוש z sözcüğü ile eş kökenlidir. İbranice sözcük Akatça nişu " halk , kavim" sözcüğü ile eş kökenlidir.)
Tarihteki en eski kaynakDüzenle
- 1400'den önce, Dede korkut kitabı:
- Oğlanum, sen insansın, hayvanıla musahip olmagıl.
SöylenişDüzenle
in·san
HecelemeDüzenle
- Heceleme: in‧san
in-san
AdDüzenle
insan (belirtme hâli insanı, çoğulu insanlar) -nı
insan hakkında Türkçe Vikipedi'de ansiklopedik bilgi bulabilirsiniz.
- (primatlar) toplum hâlinde bir kültür çevresinde yaşayan, düşünme ve konuşma kabiliyeti olan, evreni bütün olarak kavrayabilen, bulguları sonucunda değiştirebilen ve biçimlendirebilen canlı, adam, âdemoğlu, in, kun, yalnık, adam
- âdemoğlu
- O yaşta insan hiç düşünmeden sadece yaşamaya bakar. - H. Taner
ÇekimlemeDüzenle
insan adının çekimi
Bilimsel adıDüzenle
DeyimlerDüzenle
ÇevirilerDüzenle
toplum hâlinde yaşayan tür
|
Türetilmiş kavramlarDüzenle
Üst kavramlarDüzenle
Alt kavramlarDüzenle
Ön adDüzenle
insan
ÇevirilerDüzenle
|
KaynakçaDüzenle
- Türk Dil Kurumu: "insan"
AtasözleriDüzenle
AzericeDüzenle
Diğer yazılışlar | |
---|---|
Arap | اینسان |
Kiril | инсан |
Latin | insan |
KökenDüzenle
AdDüzenle
insan
- (primatlar) insan
GagavuzcaDüzenle
KökenDüzenle
AdDüzenle
insan
- (primatlar) insan
KaynakçaDüzenle
- Etymological Dictionaries - Andras Rajki
Kırım TatarcaDüzenle
KökenDüzenle
AdDüzenle
insan
- (primatlar) insan