vakitçe

Türkçe

Köken

vakit + -çe

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /va.ˈcit.t͡ʃe/
• Heceleme: va‧kit‧çe

Belirteç

vakitçe

1. Vakit bakımından, vakte göre

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "vakitçe" maddesi