Çıkmak

Ayrıca bakınız: çıkmak

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi چيكماك‎

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /t͡ʃɯc.ˈmac/
• Heceleme: Çık‧mak

Özel ad

Çıkmak (belirtme hâli Çıkmak'ı), çoğulu Çıkmaklar

1. çıkmak mânâsında bir soyadı.
2. kaynak mânâsında bir soyadı.

Çekimleme

Çıkmak adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		Çıkmak	—
belirtme		Çıkmak'ı	—
yönelme		Çıkmak'a	—
bulunma		Çıkmak'ta	—
ayrılma		Çıkmak'tan	—
tamlayan		Çıkmak'ın	—
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	Çıkmak'ım	—
	belirtme	Çıkmak'ımı	—
	yönelme	Çıkmak'ıma	—
	bulunma	Çıkmak'ımda	—
	ayrılma	Çıkmak'ımdan	—
	tamlayan	Çıkmak'ımın	—
2. tekil	yalın	Çıkmak'ın	—
	belirtme	Çıkmak'ını	—
	yönelme	Çıkmak'ına	—
	bulunma	Çıkmak'ında	—
	ayrılma	Çıkmak'ından	—
	tamlayan	Çıkmak'ının	—
3. tekil	yalın	Çıkmak'ı	—
	belirtme	Çıkmak'ını	—
	yönelme	Çıkmak'ına	—
	bulunma	Çıkmak'ında	—
	ayrılma	Çıkmak'ından	—
	tamlayan	Çıkmak'ının	—
1. çoğul	yalın	Çıkmak'ımız	—
	belirtme	Çıkmak'ımızı	—
	yönelme	Çıkmak'ımıza	—
	bulunma	Çıkmak'ımızda	—
	ayrılma	Çıkmak'ımızdan	—
	tamlayan	Çıkmak'ımızın	—
2. çoğul	yalın	Çıkmak'ınız	—
	belirtme	Çıkmak'ınızı	—
	yönelme	Çıkmak'ınıza	—
	bulunma	Çıkmak'ınızda	—
	ayrılma	Çıkmak'ınızdan	—
	tamlayan	Çıkmak'ınızın	—
3. çoğul	yalın	Çıkmak'ı	—
	belirtme	Çıkmak'ını	—
	yönelme	Çıkmak'ına	—
	bulunma	Çıkmak'ında	—
	ayrılma	Çıkmak'ından	—
	tamlayan	Çıkmak'ının	—

Türetilmiş kavramlar

• Çıkmak'ça,
• Çıkmak'ken,
• Çıkmak'la,
• Çıkmak'sa,
• Çıkmakçı,
• Çıkmakçık,
• Çıkmaklı,
• Çıkmaksız

Kaynakça

• Kutalmış, Orhan G. (2003). Türkçe Kişi Adları. İstanbul: Karabudun Yayınları.