سيد

Ayrıca bakınız: سید

Arapça

Köken

س و د‎ (s-v-d). Proto Sami dili *swd- ve İmparatorluk Aramicesi 𐡎𐡅𐡃, Aramice 𐡎𐡉𐡃‎ (syd, “efendi olmak”) ile soydaştır.

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /saj.jid/

Ad

سَيِّد (seyyid) e (çoğul سَيِّدُون‎ (seyyidūn) veya سَادَة‎ (sāde) veya أَسْيَاد‎ (ʾesyād), dişil سَيِّدَة‎ (seyyide))

1. bay, bey
2. efendi, prens, usta
3. (İslâm) seyyid (İslâm Peygamberi'nden gelen erkek)

Türevleri

• İspanyolca: Cid
• Maltaca: sid
• Mozarabic: -

  Mozarabic: سيدى‎

  Mozarabic: סידי‎

Kaynakça

• Lane, Edward William (1863) , “سيد”, in Arabic-English Lexicon, London: Williams & Norgate
• Steingass, Francis Joseph (1884) , “سيد”, in The Student's Arabic–English Dictionary‎, London: W.H. Allen

Ön ad

سَيِّد (seyyid) (dişil سَيِّدَة‎ (seyyide) veya سَيِّد (seyyid), eril çoğulu سَادَة‎ (sāde) veya أَسْيَاد‎ (ʾesyād), üstünlük أَسْوَد‎ (ʾesved))

1. akıllı
2. asil
3. cömert, liberal

Kaynakça

• Lane (1863). Arabic-English Lexicon.
• (1884) The Student's Arabic–English Dictionary.
• Hans Wehr (1976), “سيد”, A Dictionary of Modern Written Arabic, J. Milton Cowan, editör, 4. baskı, Ithaca, NY, A.B.D.: Spoken Language Services, ISBN 0-87950-001-8