Türkçe

düzenle

Osmanlı Türkçesi بت sözcüğünden devralındı

Söyleniş

düzenle

put (belirtme hâli putu, çoğulu putlar)

  1. (mitoloji) Bâzı ilkel toplumlarda doğaüstü güç ve etkisi olduğuna inanılan canlı veya cansız nesne
    Onu ben, büsbütün başka bir hayranlıkla âdeta bir puta taparcasına seviyordum. - Y. K. Karaosmanoğlu

Çekimleme

düzenle

Eş anlamlılar

düzenle

Üst kavramlar

düzenle

Deyimler

düzenle

Sözcük birliktelikleri

düzenle
  1. (mitoloji): puta tapınma, puta tapma

Türetilmiş kavramlar

düzenle

Çeviriler

düzenle

Kaynakça

düzenle

Dış bağlantılar

düzenle

Sırp-Hırvatça

düzenle

put e

  1. yol

Belirteç

düzenle

put e

  1. defa