anayı

Türkçe

Köken

ana + -yı

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /a.na.ˈjɯ/
• Heceleme: a‧na‧yı

Ad

anayı

1. ana (ad) sözcüğünün belirtme tekil çekimi

Eş anlamlılar

• anneyi

Çağatayca

Ad

1. ahmak, avanak, sözü rabıtasız ve sebatsız adam.

Kaynakça

• KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.