ahmak

Türkçe

Söyleniş

IPA^(anahtar): ahˈmac

Heceleme: ah‧mak

Köken

Osmanlı Türkçesi احمق‎ (ahmak) Bu Osmanlı Türkçesi sözcük Arapça ح م ق‎ (ḥ m ḳ) kökünden gelen أَحْمَق‎ (ʾaḥmaḳ, “aptal, deli”) sözcüğünden alıntıdır. Bu Arapça sözcük حَمُقَ‎ (ḥamuḳa) eyleminden türemiş ön addır.

Ön ad

ahmak (karşılaştırma daha ahmak, üstünlük en ahmak)

1. aklını gereği gibi kullanamayan, bön, budala, aptal

   En doğru, en yüksek fikir, bir cahil veya ahmağın elinde gülünç, değersiz bir hâle gelebilir. - Mehmet Kaplan

Türetilmiş kavramlar

• ahmakâne
• ahmakça
• ahmaklaşmak
• ahmaklık

Sözcük birliktelikleri

• ahmak ıslatan

Çeviriler

aklını gereği gibi kullanmayan

• Almanca: dumm (de)
• Arapça: أَحْمَقْ‎ (ar) (ʾaḥmaḳ) [aħmaq]
• Fince: hölmö (fi)
• İngilizce: idiot (en)
• Gagavuzca: ahmak (gag)
• İsveççe: dum (sv)
• Kırgızca: akmak (ky)
• Kürtçe: ehmeq (ku)
• Norveççe: dum (no)
• Pali dili: manda (pi)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "ahmak" maddesi

Atasözleri

• Ahmak gelin yengeyi halayığı sanır.
• Ahmak misafir ev sahibini ağırlar.

Gagavuzca

Köken

Arapça أَحْمَق‎ (ʾaḥmaḳ).

Ön ad

ahmak

1. ahmak

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki