aynasız

Türkçe

Köken

ayna + -sız

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "aynasız" maddesi

aynasız (belirtme hâli aynasızı, çoğulu aynasızlar)

Ad

[1] (argo) polis

Söyleniş

IPA^(anahtar): ajnaˈsɯz, ajnasɯzˈlaɾ

Heceleme

Heceleme: ay‧na‧sız

Türetilmiş kavramlar

[1] aynasızca, aynasızla, aynasızken, aynasızlı, aynasızsa, aynasızsız

Ön ad

       aynasız (karşılaştırma daha aynasız, üstünlük en aynasız)

[1] aynası olmayan

[2] hoşa gitmeyen, biçimsiz, çirkin, kötü, ters, yakışıksız

Söyleniş

IPA^(anahtar): ajnaˈsɯz

Heceleme

Heceleme: ay‧na‧sız

Karşıt anlamlılar

[1] aynalı

Çeviriler

çeviriler

Örnekler

[1] Aynasız arabayla yola çıkınca yolculuğu pek uzun sürmedi: Birkaç kilometre sonra polis durdurup ehliyetini elinden aldı.