belli

Ayrıca bakınız: Belli

Türkçe

Köken

Eski Türkçe bel‎ (bel) <-> bellemek

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /belˈli/

Ön ad

belli (karşılaştırma daha belli, üstünlük en belli)

1. anlaşılan, gizli olmayan, ortada olan

   Bu âzâde insanlarda her türlü adîliklerden uzak bir efendilik olduğu ne kadar da bellidir. - A. H. Çelebi

2. beli olan

   "Hani sen benim gibi ince belli sarışınları severdin?" - N. Araz

3. belirli, muayyen

   Bu oyun çok kısa, belli bir temsil süresi doldurmuyor. - A. Ağaoğlu

4. bilinmedik bir yanı olmayan

   Hâlimiz, vaktimiz sizce belli. - H. R. Gürpınar

Eş anlamlılar

• (anlaşılan, gizli olmayan, ortada olan): âşikâr, bedihi, zâhir
• (bilinmedik bir yanı olmayan): mâlum

Zıt anlamlılar

• (beli olan): belsiz

Atasözleri

anlaşılan, gizli olmayan, ortada olan

• Acar tazı çullu da belli olur, çulsuz da
• Adam iş başında belli olur
• Adam olacak çocuk bokundan belli olur
• Adamın iyisi alışverişte belli olur
• Ağzı eğri, gözü şaşı ensesinden belli olur
• Ak göt geçit başında belli olur
• Ak koyun kara koyun geçit başında belli olur

Deyimler

anlaşılan, gizli olmayan, ortada olan

• adı belli
• belli etmek
• karda yürüyüp izini belli etmemek

Çeviriler

belirli, muayyen

• Almanca: bestimmt (de)
• Azerice: bəlli (az)
• Çekçe: jistý (cs), určitý (cs)
• Eski Türkçe: belgülüg‎ (otk) (belgülüg)
• Fince: tietty (fi), tunnettu (fi)
• İngilizce: certain (en)
• Türkmence: belli (tk)

bilinmedik bir yanı olmayan

• Almanca: klar (de)
• Azerice: bəlli (az)
• Fince: ilmeinen (fi), selvä (fi)
• İngilizce: clear (en)
• Türkmence: belli (tk)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "belli"

Lazca

Ad

belli

1. belli

Türkmence

Ön ad

belli

1. belli
2. bilinen, tanınan, tanınmış