orta
 |
Ayrıca bakınız: Orta |
Türkçe
düzenleKöken
düzenle- Osmanlı Türkçesi اورتا, Eski Türkçe ortu (ortu), otra (otra).
Söyleniş
düzenleAd
düzenleorta (belirtme hâli ortayı, çoğulu ortalar), sahiplik şekli orta -sı
- başlangıcı ile bitimi arasında eşit uzaklıkta olan süre
- Günün ortası. Haftanın ortası. Kışın ortası. Yılın ortası.
- bir şeyin eşit olarak ayrılabileceği bölüm
- Seccadesini ortasından kesip ikiye böldüler. — Ö. Seyfettin# bir şeyin kenarlarından merkeze doğru yaklaşık olarak aynı uzaklıkta olan yer
- Tam bağın ortasına geldikleri zaman düşman askerlerini gördüler. — Y. K. Karaosmanoğlu
- defterde, bir araya getirilmiş belli sayıda yaprakların oluşturduğu bölümlerden her biri
- iyi ile kötü arasındaki durum
- ne büyük ne küçük
- eş anlamlısı: midi
- ne uzun ne kısa
- eş anlamlısı: midi
- öğretimde, öğrencinin değerlendirilmesinde geçer not ile iyi arasındaki derece
- Orta ile geçti.
- (fizik) bir olayın, içinde gerçekleştiği yer
- (spor) futbolda oyunculardan birinin, topu, kale ağzında duran arkadaşlarına havadan yollamak için yaptığı vuruş
- Aut çizgisinden nefis bir orta… — H. Taner
- (tarih) yeniçeri ocağında tabur
- (matematik) orantı
Alt kavramlar
düzenleDeyimler
düzenleÇeviriler
düzenleorta
|
Ön ad
düzenleorta (karşılaştırma daha orta, üstünlük en orta)
- her iki yanında kendi türünden aynı nitelikte nesneler, durumlar bulunan
- Hademe orta bölmeyi açmak üzere koştu. — R. H. Karay
- iki karşıt nitelik veya durum arasında bulunan, tutarlı, ılımlı
- eş anlamlısı: vasat
- sorunların çözümünde aşırılıklardan kaçınan, ölçülü bir yöntem izleyen
Çeviriler
düzenleKaynakça
düzenle- Türk Dil Kurumuna göre "orta" maddesi