betül

Ayrıca bakınız: Betül

Türkçe

Köken

Arapça بَتُولٌ‎ (betu:l(un))

betül (belirtme hâli betülü, çoğulu betüller)

Ad

[1] erkekten kaçınan namuslu kadın

Söyleniş

IPA^(anahtar): beˈtyɫ, betyɫˈłeɾ

Heceleme

Heceleme: be‧tül

Çeviriler

çeviriler

• Arapça: بَتُولٌ‎ (ar) e (betu:l(un))

Örnekler

[1] "Ahlâksızlık artık aldı yürüdü. Hiçbir zaman çok değillerdi ama, nerede o betüller?" dedi.

Türetilmiş kavramlar

[1] betülce, betülcü, betülcük, betülken, betülle, betüllü, betülse, betülsü, betülsüz

Ön ad

       betül (karşılaştırma daha betül, üstünlük en betül)

[1] erkekten kaçınan namuslu (kadın)

Söyleniş

IPA^(anahtar): beˈtyɫ

Heceleme

Heceleme: be‧tül

Çeviriler

çeviriler

• Arapça: بَتُول‎ (ar) (betu:l)

Örnekler

[1] İslâm'da Hz. Fâtıma'ya betül sıfatı verilmiştir; gûya Hz. Ali ile ilişkiye girmemiş, buna rağmen çocuğu olmuştur. Bu noktada sanki Hz. Meryem'le bir paralellik görülmektedir.

Kaynakça

• Şablon:kaynak-SesliSözlük