emir
Türkçe
değiştirKöken
değiştir- Osmanlı Türkçesi امر, o da Arapça أَمْر (ʾemr).
Söyleniş
değiştirAd
değiştiremir (belirtme hâli emri, çoğulu emirler)
- buyruk, ferman, komut, talimat
- Asker, ancak üst amirinden emir alır.
- istek
- İkide birde dönüp benden bir emrim olup olmadığını soruyordu. — Y. K. Karaosmanoğlu
- (meyveler) Orta Anadolu'da şarap yapımı için üretilen, orta kalın kabuklu, beyaz renkli, kısa ve karışık budanan bir tür üzüm
Çekimleme
değiştiremir adının çekimi
Alt kavramlar
değiştirTüretilmiş kavramlar
değiştirÇeviriler
değiştiremir
Kaynakça
değiştir- Türk Dil Kurumuna göre "emir" maddesi
Gagavuzca
değiştirKöken
değiştirSöyleniş
değiştir- Heceleme: e‧mir
Ad
değiştiremir
Kaynakça
değiştir- Etymological Dictionaries - Andras Rajki
Türkmence
değiştirKöken
değiştirSöyleniş
değiştir- Heceleme: e‧mir
Ad
değiştiremir
Kaynakça
değiştir- Atacanov, Ata (1922). Türkmendolu Yir Sözlüğü.