Ayrıca bakınız: Emir, emîr, emír

Türkçe

değiştir
Osmanlı Türkçesi امر‎, o da Arapça أَمْر(ʾemr).

Söyleniş

değiştir

emir (belirtme hâli emri, çoğulu emirler)

  1. buyruk, ferman, komut, talimat
    Asker, ancak üst amirinden emir alır.
  2. istek
    İkide birde dönüp benden bir emrim olup olmadığını soruyordu. — Y. K. Karaosmanoğlu
  3. (meyveler) Orta Anadolu'da şarap yapımı için üretilen, orta kalın kabuklu, beyaz renkli, kısa ve karışık budanan bir tür üzüm

Çekimleme

değiştir

Alt kavramlar

değiştir

Türetilmiş kavramlar

değiştir

Çeviriler

değiştir

Kaynakça

değiştir

Gagavuzca

değiştir
Arapça أَمْر(ʾemr).

Söyleniş

değiştir
  • Heceleme: e‧mir

emir

  1. emir

Kaynakça

değiştir
  • Etymological Dictionaries - Andras Rajki

Türkmence

değiştir
Arapça أَمْر(ʾemr).

Söyleniş

değiştir
  • Heceleme: e‧mir

emir

  1. emir

Kaynakça

değiştir
  • Atacanov, Ata (1922). Türkmendolu Yir Sözlüğü.