görklü

Türkçe

Köken

görk + -lü

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ɡøɾcˈly/
• Heceleme: görk‧lü

Ön ad

görklü (karşılaştırma daha görklü, üstünlük en görklü)

1. (halk ağzı) güzel, gösterişli

   Üstünde, içeri doğru, büyük ve görklü bir yarım ay bükülür. — Salâh Birsel

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "görklü" maddesi