kabul

Türkçe

Köken

Arapça

Ad

kabul (belirtme hâli kabulu, çoğulu kabullar)

1. bir şeye isteyerek veya istemeyerek razı olma

   Her mihnet kabulüm yeter ki. Gün eksilmesin penceremden. - C. S. Tarancı

2. konukları veya işi olanları yanına, katına alma

   Başımı kaşıyacak vaktim yok. Kabul saatlerine dikkat oluna! - N. Hikmet

3. sunulan bir şeyi, armağanı alma
4. bir öneriyi uygun bulma, onaylama
5. bir yere alınma

   Okula kabulüm için dilekçe verdim.

6. (işletmecilik) akseptans

Deyimler

kabul etme, kabul etmek, kabul görmek, kabul günü, kabul kredisi

Çeviriler

çeviriler

• Fince: hyväksyntä (fi)
• Gagavuzca: kabul (gag)
• İngilizce: acceptance (en), reception (en)
• İspanyolca: Eğer biliyorsanız lütfen bir çeviri ekleyiniz.
• İsveççe: godkännande (sv)
• Kürtçe: Eğer biliyorsanız lütfen bir çeviri ekleyiniz.
• Özbekçe: qabul (uz)
• Tatarca: kabuul (tt)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "kabul" maddesi

Atasözleri

• Gökten ne yağdı da yer kabul etmedi
• İtin duası kabul olsa gökten kemik yağar
• Kabul olunmayacak duaya amin denmez
• Köylü, misafir kabul etmeyiz demez, konacak konak yoktur der

Gagavuzca

Köken

Arapça qabul

Ad

kabul

1. kabul

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki