kendin

Türkçe

Köken

kendi + -n

Söyleniş

• IPA^(anahtar): [kɛn.ˈdɪn]
• Heceleme: ken‧din

Adıl

kendin

1. (dönüşlü dönüşlü): Kişinin yanındakiyle konuşurken kullanabildiği bir söz.

   Kendin düşün, her şeyi de bana sorma!

Ayrıca bakınız

Türkçe dönüşlü zamirler
adet	1. kişi	2. kişi	3. kişi
tekil	kendim	kendin	kendisi
çoğul	kendimiz	kendiniz	kendileri