konuma

Türkçe

Köken

(konu): konu + -ma

(konum): konum + -a

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /conumˈa/
• Heceleme: ko‧nu‧ma

Ad

konuma

1. konu (ad) sözcüğünün birinci tekil şahıs yönelme tekil çekimi
2. konum (ad) sözcüğünün yönelme tekil çekimi