müvekkilli

Türkçe

Köken

müvekkil + -li

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /my.vek.kiɫ.ˈɫi/
• Heceleme: mü‧vek‧kil‧li

Ön ad

müvekkilli (karşılaştırma daha müvekkilli, üstünlük en müvekkilli)

1. müvekkili olduğu hâlde

Zıt anlamlılar

• müvekkilsiz