müvekkilsiz

Türkçe

Köken

müvekkil + -siz

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /my.vek.kiɫ.ˈsiz/
• Heceleme: mü‧vek‧kil‧siz

Ön ad

müvekkilsiz (karşılaştırma daha müvekkilsiz, üstünlük en müvekkilsiz)

1. müvekkili olmadığı hâlde

Zıt anlamlılar

• müvekkilli