meczup

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi مظجوب‎, o da Arapça مَظْجُوب‎ (maẓcūb) kelimesinden gelmektedir.

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /med͡ʒ.ˈzup/
• Heceleme: mec‧zup

Ön ad

meczup (karşılaştırma daha meczup, üstünlük en meczup)

1. Aklî dengesini kaybetmiş insanlara verilen genel ad

   "Bunlardan başka köyün iki meczubu, bir cücesi vardır." — Yakup Kadri Karaosmanoğlu

2. (İslâm, tarikat) Genellikle dine olan bağlılığı yüzünden aklî dengesini kaybetmiş olan insanlara yahut dergâh âyinlerinde kendilerinden geçen derviş.

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "meczup" maddesi