mekân

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi مكان‎, o da Arapça مَكَان‎ (mekān).

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /me.ˈcjan/
• Heceleme: me‧kân

Ad

mekân (belirtme hâli mekânı, çoğulu mekânlar)

1. bulunulan yer
2. (gök bilimi, fizik) uzay
3. (iskân) ev, yurt

Üst kavramlar

• (astronomi, fizik): mekân-zaman

Alt kavramlar

• (yer): tarihî mekân

Deyimler

• mekân tutmak, mekân zarfı

Sözcük birliktelikleri

• mekân akustiği, mekân grupları, mekân zarfı

Türetilmiş kavramlar

• başmekân, cennetmekân, mekânca, mekâncı, mekâncık, mekânken, mekânla, mekânlı, mekânsa, mekânsı, mekânsız, tebdilimekân

Çeviriler

mekân

• Almanca: Raum (de) e
• Arapça: مَكَان‎ (ar) e (mekān)
• Azerice: məkan (az)
• Fince: asunto (fi), avaruus (fi), paikka (fi), residence (en)
• İngilizce: space (en)
• Türkçe:

  Osmanlı Türkçesi: مكان‎ (ota)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "mekân" maddesi

Ek okumalar

• Vikipedi'de mekân