ev
Türkçe
düzenleKöken
düzenle- Eski Türkçe 𐰋 (b²)
Söyleniş
düzenleAd
düzenleev (belirtme hâli evi, çoğulu evler)

- (iskân, mimarlık)
yalnız bir ailenin oturabileceği şekilde yapılmış bina
- Kat mülkiyeti kanunu çıktığından beri ev alacak kadar parası olmayanlar daire alabiliyor.
- (iskân, mimarlık)
bir kişinin veya ailenin içinde yaşadığı yer, içinde insanların yaşadığı, çevresi duvarlarla çevrili, odalara bölünmüş, kendine ait çatısı ve bazen de bahçesi olan ahşap, toprak veya betonarme yapı
- Ana oğul, yeni kiraladıkları eve bir pazar günü taşındılar. - Necati Cumalı
- (mecaz) aile
- Evine bağlı bir adam isterdi.
- (eskimiş, sosyoloji) nesil
Çekimleme
düzenleEş anlamlılar
düzenleÜst kavramlar
düzenle- (mimarlık): bina
Alt kavramlar
düzenleDeyimleri
düzenleacara evi ahşap ev, bağ evi, bakım evi, dağ evi, ev açmak, ev adamı, ev altı, ev bark, ev çizgileri, ev ekmeği, ev ekonomisi, ev eşyası, ev ev dolaşmak, ev gezmesi, ev halkı, ev hanımı, ev işi, ev işi, ev kadını, ev sahibi ev sineği, ev yemeği, evi sırtında, dubleks ev, hücre evi, kâgir ev, konteyner ev, kuş evi, laz evi, müstakil ev, oda evi, orman evi, prefabrik ev, taşınır ev, tripleks ev, yüzer ev
Türetilmiş kavramlar
düzenlearıtımevi, aşevi, aşevi, ayevi, babaevi, bakımevi, basımevi, bıçkıevi, buğuevi, camevi, canevi, cemevi, cenazeevi, cezaevi, ciltevi, çayevi, çiçekevi, dağıtımevi, damıtımevi, dernekevi, dikimevi, doğumevi, doyumevi, dökümevi, düğünevi, dümenevi, dünyaevi, düşkünlerevi, erkekevi, ezimevi, giyimevi, gökevi, gözevi, gözlemevi, hâkimevi, halkevi, hekimevi, huzurevi, ıslahevi, imamevi, evce, evci, evcik, evken, evle, evli, evse, evsiz aşevi, cezaevi, evcimen, gaybubet evi, genelev, kadınevi, kahveevi, kayakevi, kesimevi, kızevi, kimsesizlerevi, kitabevi, konukevi, merdivenevi, modaevi, müzikevi, oğlanevi, orduevi, öğretmenevi, ölüevi, polisevi, radyoevi, randevuevi, sağlıkevi, sanatevi, sayrılarevi, tevkifevi, ufak ev, tevkifevi
Çeviriler
düzenle
|
Kaynakça
düzenle- Türk Dil Kurumuna göre "ev" maddesi