muhafazakâr

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi محافظه كار‎ (muhafaza + -kâr)

Söyleniş

• IPA^(anahtar): [mu.hɑː.fɑ.zɑ.ˈkjɑɾ]
• Heceleme: mu‧ha‧fa‧za‧kâr

Ad

muhafazakâr (belirtme hâli muhafazakârı, çoğulu muhafazakârlar)

1. mütedeyyin, tutucu kimse

   Yeni prens halk hürriyetleri aleyhinde idi ve muhafazakârlara dayanıyordu. — F. R. Atay

Türetilmiş kavramlar

• muhafazakârca, muhafazakârken, muhafazakârla, muhafazakârlı, muhafazakârlık, muhafazakârsa, muhafazakârsız

Ön ad

muhafazakâr (karşılaştırma daha muhafazakâr, üstünlük en muhafazakâr)

1. mütedeyyin, tutucu

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "muhafazakâr" maddesi