nafile

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi نافله‎ sözcüğünden nakledildi, Arapça نَافِلَة‎ (nāfile) sözcüğünden nakledildi (ن ف ل‎ (n-f-l)).

Söyleniş

IPA^(anahtar): /naː.fi.ˈle/
Heceleme: na‧fi‧le

Ad

nafile (belirtme hâli nafileyi, çoğulu nafileler)

(din) fazladan kılınan namaz veya tutulan oruç

Çekimleme

nafile adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		nafile	nafileler
belirtme		nafileyi	nafileleri
yönelme		nafileye	nafilelere
bulunma		nafilede	nafilelerde
ayrılma		nafileden	nafilelerden
tamlayan		nafilenin	nafilelerin
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	nafilem	nafilelerim
	belirtme	nafilemi	nafilelerimi
	yönelme	nafileme	nafilelerime
	bulunma	nafilemde	nafilelerimde
	ayrılma	nafilemden	nafilelerimden
	tamlayan	nafilemin	nafilelerimin
2. tekil	yalın	nafilen	nafilelerin
	belirtme	nafileni	nafilelerini
	yönelme	nafilene	nafilelerine
	bulunma	nafilende	nafilelerinde
	ayrılma	nafilenden	nafilelerinden
	tamlayan	nafilenin	nafilelerinin
3. tekil	yalın	nafilesi	nafileleri
	belirtme	nafilesini	nafilelerini
	yönelme	nafilesine	nafilelerine
	bulunma	nafilesinde	nafilelerinde
	ayrılma	nafilesinden	nafilelerinden
	tamlayan	nafilesinin	nafilelerinin
1. çoğul	yalın	nafilemiz	nafilelerimiz
	belirtme	nafilemizi	nafilelerimizi
	yönelme	nafilemize	nafilelerimize
	bulunma	nafilemizde	nafilelerimizde
	ayrılma	nafilemizden	nafilelerimizden
	tamlayan	nafilemizin	nafilelerimizin
2. çoğul	yalın	nafileniz	nafileleriniz
	belirtme	nafilenizi	nafilelerinizi
	yönelme	nafilenize	nafilelerinize
	bulunma	nafilenizde	nafilelerinizde
	ayrılma	nafilenizden	nafilelerinizden
	tamlayan	nafilenizin	nafilelerinizin
3. çoğul	yalın	nafilesi nafileleri
	belirtme	nafilesini nafilelerini
	yönelme	nafilesine nafilelerine
	bulunma	nafilesinde nafilelerinde
	ayrılma	nafilesinden nafilelerinden
	tamlayan	nafilesinin nafilelerinin