nalsız

Türkçe

Köken

nal + -sız

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /nal.ˈsɯz/
• Heceleme: nal‧sız

Ön ad

nalsız (karşılaştırma daha nalsız, üstünlük en nalsız)

1. Ayaklarında nal bulunmayan (at, eşek v.s.).

   zıt anlamlısı: nallı

   Nalsız tırnakları hiçbir ses çıkartmıyordu. — A. Sayar

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "nalsız" maddesi