namus

Türkçe

Söyleniş

IPA^(anahtar): /nɑːˈmus/

Heceleme: na‧mus

Köken

Osmanlı Türkçesi ناموس‎, o da Arapça نَامُوس‎ (nāmūs) sözcüğünden gelmektedir.

Ad

namus (belirtme hâli namusu, çoğulu namuslar)

Vikipedi

namus hakkında Türkçe Vikipedi'de ansiklopedik bilgi bulabilirsiniz.

bir toplum içinde ahlâk kurallarına karşı beslenen bağlılık, iffet
Fakat durup dururken, kendi yağıyla kavrulan bir genç kız namusuna bu kadar namussuzca iftira olur mu? - Ethem İzzet Benice
doğruluk, dürüstlük
Liyakat ve namusa dayanan zenginliğe düşman değilim. - Mehmet Kaplan
iffet

Çekimleme

namus adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		namus	namuslar
belirtme		namusu	namusları
yönelme		namusa	namuslara
bulunma		namusta	namuslarda
ayrılma		namustan	namuslardan
tamlayan		namusun	namusların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	namusum	namuslarım
	belirtme	namusumu	namuslarımı
	yönelme	namusuma	namuslarıma
	bulunma	namusumda	namuslarımda
	ayrılma	namusumdan	namuslarımdan
	tamlayan	namusumun	namuslarımın
2. tekil	yalın	namusun	namusların
	belirtme	namusunu	namuslarını
	yönelme	namusuna	namuslarına
	bulunma	namusunda	namuslarında
	ayrılma	namusundan	namuslarından
	tamlayan	namusunun	namuslarının
3. tekil	yalın	namusu	namusları
	belirtme	namusunu	namuslarını
	yönelme	namusuna	namuslarına
	bulunma	namusunda	namuslarında
	ayrılma	namusundan	namuslarından
	tamlayan	namusunun	namuslarının
1. çoğul	yalın	namusumuz	namuslarımız
	belirtme	namusumuzu	namuslarımızı
	yönelme	namusumuza	namuslarımıza
	bulunma	namusumuzda	namuslarımızda
	ayrılma	namusumuzdan	namuslarımızdan
	tamlayan	namusumuzun	namuslarımızın
2. çoğul	yalın	namusunuz	namuslarınız
	belirtme	namusunuzu	namuslarınızı
	yönelme	namusunuza	namuslarınıza
	bulunma	namusunuzda	namuslarınızda
	ayrılma	namusunuzdan	namuslarınızdan
	tamlayan	namusunuzun	namuslarınızın
3. çoğul	yalın	namusu namusları
	belirtme	namusunu namuslarını
	yönelme	namusuna namuslarına
	bulunma	namusunda namuslarında
	ayrılma	namusundan namuslarından
	tamlayan	namusunun namuslarının